|
هر بار.. آخر سال که می شود.. فکر میکند به روزهایی که عاشقانه دوست داشت بیاید.. و فرزندانش را در آغوش بگیرد... ولی ما نخواستیم.. هی فکر می کند.. هی فکر می کند.... کم کم.. فرشته ها می بینند... شانه های پدر.. دارد تکان میخورد.. تکان .. تکان.. و با هر تکانی... مشتی از گرد غربتش.. بر زمین میریزد... و زمین.. عاشقانه... نشانه های محبوبش را. شکوفه میکند.. بالای درخت... گل میکند... بالای سبزه ها... و بر دست میگیرد.. عطر یار را.. و ما.. گمان میکنیم که بهار آمده است... نه............ زیباترین فصل دنیا .. پیشکش پدرانه مردی است.. که هزار و اندی سال پیش گفته بود.. ما شما را فراموش نمیکنیم.. «إِنّا غَیْرُ مُهْمِلینَ لِمُراعاتِکُمْ، وَ لا ناسینَ لِذِکْرِکُمْ لا اقل.. این روزها اگر.. زیبایی بهار .. در چشممان نشست.. روبروی زیباترین گل بایستیم .. و بگوییم: اَلسَّلامُ عَلی رَبیعِ الاْنامِ وَنَضْرَةِ الاْیّامِ [ سه شنبه 94/1/4 ] [ 10:1 صبح ] [ مهدی یاوران ]
[ نظر ]
|
درباره وبلاگ |
| [ فالب وبلاگ : وبلاگ اسکین ] [ Weblog Themes By : weblog skin ] |
