فکر و ذکرم شده بود خرید ماشین صفر و دوخوابه کردن آپارتمانم. بی حوصله روی تخته ی کلاس نوشتم؛ « زندگی » و از بچه ها خواستم راجع به آن حرف بزنند.
 سید رضا، گویی زنگ ساعت بود؛ بیدارم کرد. از غفلت خودم شرمنده شدم.
 گفت: « زندگی مثل گل یا پوچ می ماند. با یاد امام زمان علیه السلام گل است، بدون آن پوچ!»