به هرحال ولایت من با خداست و پشتیبان من اوست. هم او که کتاب را فرو فرستاد ولایت همه صالحان و نیکوکاران را به عهده گرفت.
بندگان خدا! تقوا پیشه کنید واز دنیا برحذر باشید. اگر بنا بودهمه دنیا به یک نفر داده شود.یا یکی برای دنیا باقی بماند، چه کسی بهتر از پیامبران برای بقا و شایسته تر به رضا و راضی تر به قضاء؟!
اما بنای آفریدگار بر این نیست، که او دنیا را برای فنا آفریده است. تازه های دنیا کهنه است، نعمت هایش فرسوده و متلاشی شده و روشنایی سرورش، تاریک و ظلمت زده.
دنیا، منزلی پست و خانه ای موقت است. کاروانسرا است.
پس در اندیشه توشه باشید و بدانید که بهترن رهتوشه تقوا است. تقوا پیشه کنید تا خداوند رستگارتان کند...»
او چون طبیبی که به زوایای وجود بیمار آگاه است، می داند که مشکل مردم، مشکل دنیاست، مشکل علاقه به دنیا و از یاد بردن یاد خدا و عالم عقبی. فقط علقه های دنیا می تواند انسان را اینچنین به خاک سیاه شقاوت بنشاند. فقط پشت کردن به خدا می تواند، پشت عزت انسان را اینچنین به خاک بمالد. فقط از یاد بردن خدا می تواند حجابهایی چنین ضخیم و نفوذ ناپذیر بر چشم و دل انسان بیفکند تا آنجا که آیات روشن خدا را منکر شود و خون فرزندان پیامبر خدا را مباح بشمرد.
