1.     آدم وقتی در یک مسیر تاریک و بالاخص ناآشنا قرار می گیرد دست به دامن چراغ می شود تا راه را برایش روشن کند. خداوندمهربان هم وقتی ما را خلق کرد چراغ راهنمایی به نام عقل در اختیار ما قرار داد. یعنی ما برای اینکه در مسیر پرپیچ و خم زندگی سر از ناکجاآباد درنیاوریم نیاز داریم حتما از عقلمان استفاده کنیم.

چراغی که انسان برای تشخیص دادن راه از چاه دست می گیرد ممکن است سوختش زود تمام شود به همین دلیل نیاز به تجدید قوا دارد! عقل ما هم آن قدر اطلاعات ندارد که بتواند تمامی نقاط مبهم زندگی را روشن و تمامی مشکلات راحل کند، باید باشند کسانی که از او کاربلدتر باشندتا ما باز هم سر از ناکجاآباد زندگی درنیاوریم!