به نام آفریدگار مهر

یا بقیه الله آجرک الله...

تا رسید آن مظهر حق مجید

بر سر نعش ابوالفضل رشید

دید اعداء اینقدر کوشیده اند

تا که سروش را به گل پوشیده اند

غنچه های نوک پیکان عدو

سر به سر بشکفته گل از زخم او

هر دو دستش چون دو شاخ ارغوان

بر زمین افتاده از باد خزان

بند هر عضوش ز هم بگسیخته

بر زمین چون توده گل ریخته

از زمینش دید بردارد اگر

همچو گل ریزد به روی یکدیگر

خواست بگذرد سر زانو سرش

تا دهد تسکین دل غم پرورش

گشت بی طاقت به بالینش نشست

گفت از بار غمت پشتم شکست

رفتی و بردی ز دل صبر و شکیب

خوب بنهادی برادر را غریب

از حسینت کی جدایی داشتی

چون چنین تنها مرا بگذاشتی

پیش از این از بیم تیغت روز شام

خواب راحت بود بر دشمن حرام

دیگر امشب خواب راحت می کنند

شادمانی زین جسارت می کنند

لیک چشم هر یک از اطفال زار

هست زین پس کوکبی شب زنده دار

اهل یتیم دیده بر راه توأند

بی خبر از قتل ناگاه توأند

قد برافراز ای علی را یادگار

کودکانم را برآر از انتظار

بی تو ای میر سپاه تشنه کام

با چه رویی رو کنم اندر خیام

منبع:  کتاب غریبه دمشق

به نام آفریدگار مهر

آقا اجازه!

عــلی عین الله است خدا می داند

نمک زندگی ما است خدا می داند

روح والای تو هم جنس خدا می باشد

نفس سینه تو عقده گشا می باشد

نخ سجاده تو شه پر جبرائیل است

چین پیشانی تو قبله نما می باشد

سائلی آمده و از تو کرم می خواهد

ای که انگشتر تو فکر گدا می باشد

از تو می خواست تا که بمانی چندی

که حساب تو در این خانه جدا می باشد

فارغیم از هوس سیر خیابان بهشت

خاک زیر قدمت جنت ما می باشد

فاش می گویم از گفته خود دلشادم

من گدای علی و اهل علی آبادم