در عالم فرشتگان هم شور و نشاطی برپاست؛ قرار شده عده ی زیادی از فرشته ها بیایند به یاری امام. ... سیزده هزار و سیصد و سیزده فرشته آمده اند. هفت دسته هستند که قبلاً هم به انبیاء کمک کرده اند:
- فرشتگانی که با نوح علیه السلام بودند، در کشتی.
- با ابراهیم علیه السلام بودند زمانی که به آتش انداخته شد.
- با موسی علیه السلام بودند، هنگامی که دریا برایش شکافته شد.
- با عیسی علیه السلام بودند، آن وقت که خداوند او را بالا برد به سوی خودش.
- چهار هزار فرشته، که با پیامبر صلوات الله علیه و آله و سلم بودند.
- و چهار هزار فرشته ای که فرود آمدند برای جنگیدن در رکاب حسین علیه السلام، اما به آنان اجازه داده نشد. بازگشتند. تا اجازه بگیرند. دوباره آمدند اما، حسین علیه السلام شهید شده بود. آنان در کنار قبرش، مو پریشان و غبار آلود گریه می کنند، تا روز قیامت .... و همه این ها منتظر این روز بوده اند.

گاهی وقت ها که خیلی خسته می شوی... دوست داری... از همه چیز دست برداری... و فقط تکیه کنی به چیزی ... به کسی... با خیال آسوده... به کسی که نلغزد... تا از اضطراب هایش آزرده نشوی... به کسی که نلغزد... تا از خطاهایش آسیب نبینی... به کسی که پشتت را خالی نکند تا در پستی و بلندی ها... زمین نخوری... به آنکه نامرد نباشد... تا در گردنه ها تنها نمانی... می خواهی تکیه کنی... اما به که؟... می خواهی پشتت گرم باشد... اما به کجا؟... چگونه... تکیه به آنکه اگر با بدترین گناه ها ... از کنارش رد شوی... در کنار تو می ایستد، تو را در آغوش می گیرد... و دهانش را می گذارد کنار گوش های تو و آرام می گوید... بازهم اگر کار بدی کردی جای دیگر نرو... بیا پیش خودم... تکیه کن به آنکه کوه نیست... امام کوه هاست... به آنکه فرازها وامدار شانه ها و فرودها منت دار قدم های اویند...
تکیه کن به آنکه هیچ گاه ... کم نمی آورد ... تکیه کن ... به آنکه دنیا به او تکیه دارد ... با خیالی آسوده، شانه ات را بسپار به کوه خدا... به امام ....

 کلاس شروع شده بود که معلم پرسید: « بچه ها، انتظار فرج یعنی چه؟»
هرکس چیزیمی گفت تا نوبت به من رسید. گفتم: « آقا اجازه، یعنی معا.»
معلم گفت: « معاد؟! توضیح بده ببینم منظورت چیست!» رفتم ای تخته و این چنین نوشتم:
«انتظار فرج یعنی:
معرفت امام معصوم(م)،
عشق به عدالت (ع)،
امید به آینده ای روشن(ا)،
داشتن روحیه تعهد و مسئویت پذیری(د).»