نوزده سال. نوزده سال تمام قافله سالار بود. سوار اسبش می شود وکاروان  می برد مکه.
 آن سال هر چه اصرارش کردند، زیر بار نرفت. مثل بچه ها می نشست و گریه می کرد که: «این همه رفتم و آمدم، آقا را ندیدم. چه فایده یک بار دیگر هم بروم؟»

اسب ها و شترها آماده ی حرکت بودند. مثل هر سال اسب او جلوی همه بود.

توی خواب بهش گفته بودند: «دل مردم را نشکن. امسال هم برو،

دست خالی برنمی گردی.»

شب آخر، نیمه های شب، توی مسجد الحرام. کسی زد روی شانه اش:

 «علی بن مهزیار را می شناسی؟»

سرش را تکان داد: «خودمم.»

گفت: «دنبالم بیا».

رفت. خیمه ای نشانش داد، وسط بیابان: «چرا معطلی؟ امام منتظر است».

ü     برای پیدا کردنش باید حاجی شویم. یعنی باید تقوا کسب کنیم و تقوا در کلام امام صادق (علیه السلام) انجام واجبات و ترک محرمات معنا شده.