دویدند سمت خانه...

دنبال کسی بودند، کسی که عطر خانه متعلق به نفسهای او بود.

مادر...

باور کردنی نبود، مگر می شود این خانه بدون مادر، میوه دل پیامبر دوام بیاورد!

پدر، پدر کجاست؟!

دویدند سمت پدر.

پدر! مادر، مادر...

این رکن عالم خلقت بود که با تمامی غصه هایش که حال غصه ای سنگین تر از قبل بر آن افزوده شده بود با اندوه فراق فاطمه_{(سلام الله علیها)} سمت خانه بی فاطمه _{(سلام الله علیها)} روانه شده بود.

مسافت کوتاهی بود، اما چرا تمامی نداشت.

امیر المومنین را دریابید ... نمی دانم چند بار به زمین نشست.

علی بن ابی طالب_{(سلام الله علیه)}، کسی که منزلتش نسبت به رسول الله به منزلت هارون به حضرت موسی می ماند. بزرگی که باورنکردن او به عنوان بهترین بشر، کفر محسوب می شود.₍₁₎ گام هایش نای حرکت نداشتند.

حتی فکرش هم آزاردهنده بود. مگر می شد بی فاطمه زندگی کرد...

(1)    رسول گرامی اسلام صلوات الله علیه و آله: علی خیر البشر، من أبی فقدکفر